Exploring Flores

Dag lieve familie en vrienden,

Allereerst bedankt voor alle felicitaties met mijn verjaardag en onze 1 year anniversary, leuk alle berichtjes en creativiteit! De hele reis heb ik mijn telefoon uit, dus heb smsjes niet kunnen ontvangen. But thanx Amy! Helaas hebben we niet het perfecte strand gevonden zoals op Bouz' verjaardag, zelfs een beetje regen gehad. 's ochtends even gesnorkeld en 's middags onze tijd besteed aan tickets zoeken om op tijd het land uit te komen i.v.m. verloop visum. 's avonds hebben we onszelf getrakteerd op 2 gigantisch grote vissen en een portie gamba's!

Volgens mij is onze laatste update geeindigd met het relaxen op Sumbawa na de Rinjani trekking. Bekomen van de spierpijn, hebben we een lange reis van 2 dagen bus, bus, bus, bus en boot gehad over het eiland Sumbawa heen om de boot naar Flores te nemen. (Sumbawa was niet echt iets te beleven). We hadden er inmiddels al een hele 'bus' dag opzitten en waren best wel gaar van het transport. Ja zo noemen ze dat hier, want echt alles wordt getransporteerd met of zonder eigenaar. Wij waren de eerste passagiers in de bus, dan gaat de chauffeur rondjes rijden door de stad tot hij zijn bus vol heeft met mensen die hij onderweg tegen komt of spullen die men wil vervoeren.  Dus de hele bus is echt volgestampt, balen rijst, vaten olie, handelswaar of gewoon spullen voor de familie die onderweg woont. Noem het maar op. En dan de mensen er nog bij die onderweg instappen, hoezo geen plek, het dak kan toch ook nog vol met mensen...... Wij krijgen altijd de plek op de achterbank zodat Bouz hier wat meer beenruimte heeft, maar ook hier zit je soms met opgetrokken knieeen. 99% van de mannen rookt hier en alleen kretek sigaretten (kruidnagel), heerlijke geur maar niet als ze de hele dag door allemaal tegelijk roken in de bus, er begint er eentje en de rest volgt....Daarnaast rijden ze vaak als gekken en houden ze een wedstrijdje met de andere chauffeurs, volle bus?!?! hoezo.... Ook op dit stuk, bijna op de eindbestemming en het grootste gedeelte van de passagiers was al afgezet, behalve wij en 4 anderen. De chauffeur ruikt zijn huis en rijdt echt als een gek, wij wilden er wat van zeggen, want hij speelt niet alleen met zijn eigen leven.........te laat, hij gaat vol op de rem en slipt over de weg, we hebben iets met een hele harde klap geraakt. Wij waren er heilig van overtuigd dat het een brommer was, we hoorden gerinkel. Wij zijn meteen achter uitgestapt (wat achteraf niet echt normaal blijkt te zijn), en zien een grote stier voor de bus liggen, in een grote plas bloed, met een gebroken nek maar nog wel in leven. Jeetje, dit allemaal omdat meneer 10 minuten eerder thuis wilde zijn. Het is hier blijkbaar de gewoonste zaak van de werleld, want iedereen bleef zitten behalve wij. Hij maakte zich alleen maar zorgen over de voorkant van zijn bus die in elkaar zat, omstanders zijn direct met een kapmes gekomen en hebben de stier uit zijn lijden verlost. Je zou denken dat zo iemand toch nog in een soort van shock is en nu rustig aan rijdt, NOT. Wij hebben hem met een glimlach verzocht om zachtjes te rijden, NOT na onze stem te hebben verheft is hij pas zachter gaan rijden.

Volgende dag bijgekomen van de busrit op de boot en eindelijk op Flores aangekomen, Labuan Bajo. Dit is niet echt een stadje om over naar huis te schrijven, maar het Komodo National Park compenseerde dit. We hebben hier de eerste dag een duiktrip gemaakt die echt onvergetelijk is. Na de verschillende duiken die we al hebben gemaakt denk je echt, het kan niet beter. We hebben zo veel geluk met alles wat we zien, dit moet een keer ophouden. Nou iig niet vandaag. Onze keuze was gevallen op een Nederlandse (ja) duikschool, omdat ze ons het beste gevoel gaven. De eigenaresse heeft een paar jaar geleden besloten om niet haar leven te dromen maar haar dromen te leven en is vanuit Nijmegen geemigreerd naar Flores. Het Komodo National Park staat bekend om haar sterke stromingen, die kunnen elk moment veranderen. Gelukkig hadden we daar tijdens onze eerste duik geen last van. We hadden de boot voor ons zelf, omdat wij de enige gasten waren, dit is ook wel relaxed dat je niet in een grotere groep duikt. We zijn naar Batu Balong gegaan, a.k.a. Manta Point. En of we die gezien hebben, we waren nog geen 10 minuten beneden en er kwam er niet 1 of 2 aan, nee voordat we het wisten zwommen er 10 manta's op ons af. Echt ongelofelijk hoe mooi en hoe bizar, ze varieren van 4 tot 7 meter breed en kwamen recht op ons af en zwommen (alsof het de normaalste zaak van de wereld is) om ons heen en weer terug. Bouz en ik waren zo enthousiast dat we te veel lucht inademden en zo tussen de Manta's door naar de oppervlakte dreven. Heel bizar, zelfs de duikschool heeft er nog nooit zo veel tegelijk gezien. Het record van de eigenaresse is 9 in al die jaren dat zij hier al duikt (dagelijks). Daarna nog getrakteerd op een grote zeeschildpad, bambooshark, octopus en als klap op de vuurpijl nog een 7-8 meter brede manta die onder onze boot door zwom toen wij het water uit gingen. Kan het nog mooier?!?! Volgens mij niet......De volgende duik was ook weer heel bizar. We gingen naar een duiklocatie midden op zee, waar er een rots boven het water uitsteekt en wij zouden hier langzaam aan meter voor meter langs gaan om het koraal en de vissen die zich daar in verscholen hadden te bewonderen. Maar ze hadden ons al gewaarschuwd dat de stroming hier heel heftig kan zijn, nou dat hebben we geweten. Na 10 min duiken, klapte de stroming op ons in, hij kwam van boven naar beneden en drukte mij naar beneden. Dit was heel heftig, je hebt het idee dat je tegen iets heel krachtigs aan het vechten bent zonder dat je vooruit komt, maar naar beneden gedrukt wordt. Ik had het gevoel dat ik geen adem meer kreeg en raakte in een soort van paniektoestand. Ben meteen naar de oppervlakte gegaan 18m, wat dus absoluut niet mocht. Maar gelukkig is alles goed afgelopen en we zijn uit de stroming gekomen en met hulp van onze duikinstructeur weer veilig aan boord gekomen. Op naar de volgende duik in de Filipijnen, hahahaha!

Volgend dag hebben we een tripje naar Rinca gemaakt, dit is naast Komodo de enige plek ter wereld waar de Komodo dragons leven. Dit is een heel apart soort reptiel, soort van gigantisch grote hagedis, eerder krokodil formaat. We hebben hier een trekking gedaan en er een aantal in het wild gezien. Ze namen ons gewoon mee, zonder te zeggen wat we moeten doen als er eentje aanvalt.....erg handig. Toen wij het vroegen zei onze gids, heel hard rennen in een zigzag en vooral niet in bomen klimmen want ze blijven gewoon wachten tot je eruit komt. Ehhhh, dan maar in een boom! De rest van de dag hebben we heerlijk doorgebracht op een boot en al snorkelend, het ultieke gevoel van vrijheid!

Hoe verder we Flores in gingen hoe slechter het weer werd, we gingen naar Bejawa en klein stadje in de bergen en daar konden we serieus onze dikke kleding weer aantrekken! We zijn hier twee dagen gebleven en zijn met een brommertje door de omgeving gegaan, langs traditionele dorpjes en allerlei plantages. Helaas hield het regenen hier niet op, dus we zijn maar weer gauw verder gegaan richting zon.

We hebben een pitstop gemaakt in Moni, waar we de Kelimutu vulkaan hebben bezocht. Dit is een vulkaan met een super mooi uitzicht en staat bekend om zijn 3 verschillend gekleurde kratermeren. Heel bizar, een turquoise, een blauwe en een parelzwarte. We hadden hier veel geluk, want het uitzicht was helder en er waren geen wolken. We hebben mensen ontmoet die er speciaal een paar dagen voor gebleven zijn, en er geen een heldere dag tussen zat. Dus ze hebben niks gezien van de mooie meren.

Maumere was onze laatste stop in Flores, voordat we naar de rustige Solor Archipelago zouden gaan. Hier hebben we eigenlijk het hoognodige gedaan, m.b.t. tickets regelen en chillen. In onze volgende update hier meer over, dan hebben we hopelijk ook de mogelijkheid om de foto's ook te uploaden.

Dikke x van ons