Cultural Tana Toraja and active Gunung Rinjani

Hola lieve familie en vrienden,

Nou we merken wel dat het internet steeds schaarser en trager wordt naarmate we meer naar het oosten van Indonesie reizen. We hebben inmiddels al weer zo veel meegemaakt sinds onze laatste update.......

Na onze relaxe periode op de Togean Islands zijn we naar Tana Toraja gegaan. Dit is een Christelijk gebied in het Islamitische Sulawesi en een hele aparte omgeving. De mensen leven hier volgens animistische principes en vieren het overlijden van een naaste heel uitbundig, het is volgens mij het grootste feest dat er bestaat (jammer dat de overledene dit zelf dan niet meer mee maakt, misschien op afstand ;-)). Ze hebben verschillende feesten, gekoppeld aan verschillende rituelen; de dag dat iemand overlijdt, de dag van de offeringen, de dag van het begraven, vaak ook nog extra 'tussen-feesten' die gerelateerd zijn aan een bepaald aantal dagen dat iemand overleden is.  Iedereen heeft hier zijn eigen buffel, hoe witter deze is hoe duurder. Mensen doen er alles voor om hun buffel goed te onderhouden, omdat hij geofferd wordt als ze overlijden (ze laten hem uit, sproeien hem met een tuinslang schoon, kammen zijn vacht, vlechten zijn staart!) We hebben mensen gesproken en die vertelden ons dat hun albino buffels wel 8000 euro waard zijn, dan te bedenken dat het gemiddelde inkomen in Indonesia op 50 USD per maand ligt. Ook de bouwstijl van de huizen is heel apart, met hele mooie daken, handbewerkingen op het hout en de voorgevel vol met horens (buffels) en kaken (varkens). Hoe meer horens, hoe welvarender de familie is. Via via hebben wij ontdekt waar er een offer ceremonie was en zijn er dus naartoe gegaan. Mijn god, wat een happening.........de hele omgeving is uitgelopen, honderden mensen die in hun feestelijke zwarte outfit, make-up en de mooiste kapsels zitten te wachten tot de slachtingsrituelen plaatsvinden. Over het hele terrein lopen er tientallen buffels te paraderen en verspreid over de grond liggen zeker wel 50 varkens aan bamboostokken geketend te wachten tot ze aan de beurt zijn. Net alsof ze het weten, want het geluid is zo hard en oorverdovend! En dan nog maar niet te spreken over de geur! Mensen zijn echt vrolijk, er liepen zelfs cameramannen rond om alles vast te leggen. De overledenen worden in de rotsen begraven, door de gehele omgeving kom je dus verschillende graven tegen; hangende kisten, uitgeholde rotsen waar de kist in staat en soms staat er een houten beeld bij van de overledene. Naast 2 dagen op de brommer touren zijn we ook een dag gaan wandelen in de omgeving, een hele mooie natuur, de mooiste ricepaddies die we tot nu toe gezien hebben en natuurlijk de traditionele dorpjes.

Inmiddels hadden we een vlucht naar Bali geboekt en hadden de nachtbus gepakt naar Makassar. De busreis ging erg voorspoedig, normaal kun je verwachten dat je er in Indonesia veel langer over doet, maar wij waren te vroeg, om 5.00 's ochtends stonden we dan op het vliegveld. En onze vlucht zou om 14.00 gaan. Maar alles heeft een reden, want per toeval kwamen we er achter om 8.00 dat ze onze vlucht hadden gecancelled zonder reden! Op zijn minst zou je verwachten dat ze je op een andere vlucht zetten om op je bestemming te komen, NOT! Wij hebben flink stennis gemaakt en uiteindelijk na 2 uur is het ons gelukt dat zij ons op een andere vlucht zetten en het prijsverschil voor hun rekening zouden nemen. Pfff, dit betekent dan wel tot 18.00 wachten! Bouz voelde zich niet echt lekker, dus zijn we ons maar gaan installeren in een hoek van het vliegveld en hebben hier onze tijd uitgezeten en geslapen. Eenmaal aangekomen in Bali zaten we vast in het meest touristische gedeelte van Bali, niet onze favoriete bestemming. Maar het was al laat, dus de volgende ochtend hebben we de bemo (lokale bus) gepakt naar Ubud. Hier hadden we een super relaxed guesthouse, met onze eigen veranda en loungebank, dus we hebben niks anders gedaan dan relaxen en bijkomen van de 'lange' reis. (papa & mama ook iets voor jullie). Volgende dag zijn we de omgeving te voet gaan verkennen en het landschap dat hier weer heel anders is dan in de rest van Indonesia. We wilden maar een paar dagen doorbrengen op Bali en zijn de laatste twee dagen naar Padangbai gegaan vanuit waar we de oostkust hebben verkend met een brommer.

Onze koninginnendag hebben wij dit jaar niet achter de tap in Olivier doorgebracht, maar op de ferry naar Lombok. Heerlijk liggen zonnen en onze boeken uitgelezen. Onze eindbestemming was Gilli Meno, maar we zouden niet op tijd aankomen om de laatste public boot te pakken dus maar een nachtje in Senggigi door moeten brengen. We waren blij dat we de volgende dag weg konden, want we vonden het sfeerloos en te touristisch voor ons.

Na een leuke tocht langs de kust zijn we de volgende dag op Gilli Meno aangekomen, dit zou het meest rustige eiland zijn en dat was het gelukkig ook. We hebben hier een hele leuke accomodatie gevonden, echt een Hans & Grietje huisje, midden in een veld (foto). Een trap naar boven en daar zat er een luik in de grond richting de 'open-air' badkamer en onder het huis een loungeplateau. Deze hebben we goed benut, want op de 2e dag was het heel slecht weer en heeft het de hele dag geregend. Ook niet echt kunnen snorkelen, naast het troebele water door de regen stond er ook een hele sterke stroming. Maar we zijn lekker uitgerust en ons mentaal voorbereid op ons volgende avontuur...........Gunung Rinjani!

We hadden echt zin in iets actiefs, dus hebben een leuke prijs kunnen onderhandelen voor een trekking naar de actieve vulkaan Rinjani, 3 dagen / 2 nachten camperen op de kraterrand. Ja jullie je vulkaan in IJsland, wij een live meeting met de actieve vulkaan op Lombok. Het is de een na hoogste van Indonesia, dus dan mag je ook avontuur verwachten. Nou dat was het zeker! Aangezien wij wel actief zijn maar geen ervaren berg-wandelaars, hadden wij gevraagd om een guide voor ons tweeen, dan kun je ook je eigen tempo bepalen. Dit zou geen probleem zijn, eenmaal 's ochtend voor de start blijkt dat we met zijn 6-en zijn. Daarnaast is er een guide meegegaan en 3 porters die voor de hele trip je campeerspullen, eten en drinken dragen. Wat een respect voor die jongens (op slippers)! De eerste dag zijn we vanaf 600m naar 2600m gelopen, waar het camp zou zijn op de kraterrand. Nou dit was een flinke klim, stijl en langzaam aan liepen we in de wolken het zicht was soms maar 10m. Een uur voor het einde verdraaide Bouz zijn knie, dus uiteindelijk hebben wij er nog 2.5 uur over gedaan, het begon ook nog eens flink te regenen en we hadden echt het idee dat wij de enigen waren op de berg (omdat de rest ver voor ons liep). Eenmaal aangekomen stond onze tent al en waren de porters met ons eten bezig. Maar wat een kou, het was maar een paar graden boven 0, gelukkig hadden we warme kleren bij ons, maar toch......we zitten al 5 maanden in 30 graden! De vulkaan is in augustus 2009 uitgebarsten en hij rommelt nog steeds, heel bizar om dat te horen terwijl je in je tentje hemelsbreed niet ver ervan af ligt. Dag twee zou nog intensiever zijn dan de eerste dag, we zouden om 2.30 moeten opstaan om naar de top te lopen op 3600m. Maar wij hadden geen oog dicht gedaan 's nachts door de kou en Bouz had inmiddels last van allebei zijn knieen omdat wij wisten wat ons die dag nog stond te wachten hebben wij maar besloten om niet mee te gaan. Achteraf een hele goede keuze geweest, want de klim was behoorlijk zwaar, het bovenste gedeelte was door zand en losliggende stenen, dus 2 stappen naar boven en 1 naar beneden. Uiteindelijk zijn de jongens uit onze groep boven gekomen, maar hebben ook gezegd dat het erg pittig was.

Tegen 8.00 zijn we aan de binnenkant van de kraterrand afgedaald, dit was een avontuurlijke trip van 3.5 uur, maar Bouz had inmiddels zijn stok als buddy en heeft het hiermee gered het werd een mentale uitdaging i.p.v. fysiek. Gelunched bij het vulkaan meer, super mooi en hel groen van kleur. Nu zag je ook de vulkaan sputteren en rook uitspugen, heel bizar. Vervolgens aan de andere kant de binnenkant weer beklommen richting het kamp aan de andere kraterrand ook weer op 2600m. Pfff. inmiddels waren we wel wat gewend maar het blijft bikkelen. Deze nacht gelukkig wel geslapen en de volgende ochtend afgedaald naar de eindbestemming, het leek wel of er geen einde aan kwam. Maar we hebben het gered, na 22 uur en 27,5 km klimmen en dalen was het einde in zicht.

Er stond een busje klaar die ons naar de havenplaats heeft gebracht, waar we de ferry naar Sumbawa konden pakken. Ons idee was om hier tot rust te komen en een paar dagen niks te doen en bijkomen van onze spierpijn, echt alles deed pijn. Maar eenmaal aan de overkant gekomen, bleek dat er geen accomodatie was in het dorpje. Enige optie was om een belachelijk dure taxi te pakken naar het noorden waar ze wel een guesthouse hadden. Maar ons plan was om naar het zuiden te gaan, toen gaven ze ons de optie om in de moskee te slapen. Nou dat hoef je geen 2x tegen ons te zeggen, op naar de moskee. Blijkt dat er een politiebureau naast zat, we zijn hier maar even naar binnengelopen om te vragen of het OK was om in de moskee te slapen. Na een gesprek met de agenten, boden ze ons aan om te overnachten op het politiebureau omdat de eerste bus om 6.00 zou gaan (het was nu 21.00), we hebben het aanbod aangenomen omdat we wisten dat het gebed rond 4.00 zou zijn en dan zouden we niet echt rustig slapen. Nadat we wat gegeten hadden, hadden de agenten de kamer van de hoofdcommissaris leeg gemaakt, een stuk tapijt op de grond gelegd en daar konden we slapen. Dit was echt luxe! We zijn meteen in slaap gevallen na af en toe wakker worden van de vrolijke karaoke liedjes van de agenten. Het was echt super gastvrij, volgende ochtend de bus vroeg gepakt en uiteindelijk beland op het strand. Blijkt achteraf dat dit een surfersparadise was en wij dus de enige niet-surfers waren. Het is dat we rust nodig hadden en niks wilden doen, na 2 dagen waren onze spieren weer redelijk ok en zijn we weggegaan. Als de sfeer nog leuk geweest was waren we misschien wel langer gebleven, maar wij hadden echt het idee dat iedereen hier contactueel gestoord was. Misschien te veel klappen van de golven gehad?!

Tot de volgende update!