Via Jakarta to Togean Islands (Sulawesi)

Dag lieve familie en vrienden,

Inmiddels zijn we al weer een paar weken in Indonesia en ook dit land bevalt ons prima. Als we zo terug kijken op alle landen die we tijdens deze reis hebben bezocht, dan zijn Maleisie en Indonesie onze favorieten. Tsja waarom, vriendelijke mensen die je veelal met plezier helpen i.p.v. het altijd maar achterna jagen om geld te verdienen. Niet al te touristisch en als we andere reizigers ontmoeten zijn het meestal mensen van onze leeftijd met dezelfde instelling. Niet willen feesten maar gewoon willen genieten van de mooie gastvrije omgeving.

Onze vlucht zou eigenlijk om 23.10 's avonds aankomen in Jakarta, dus ik (Najat ja) was al aan het wensen dat we misschien een uurtje vertraging zouden krijgen. Dan zou ons visum nl nog een dag langer geldig zijn en dus om 0.00 pas in gaan. Nou mijn wensen zijn verhoord, we hadden uiteindelijk 3 uur vertraging! Maar ik vond het al raar dat we helemaal geen sorry te horen kregen van de Air Asia crew, twee dagen later kregen we een verlate sorry per e-mail met een voucher t.w.v. 40 Euro p.p. Nou daar wilden wij wel een vertraging voor hebben! Nu kunnen we waarschijnlijk 'bijna'  gratis naar een volgende bestemming (Filipijnen / Vietnam) vliegen, ja zo goedkoop zijn de tickets vaak.

We waren eigenlijk van plan om maar 1 a 2 dagen in Jakarta te blijven, dit zijn er uiteindelijk 7 geworden omdat onze camera kapot is gegaan. Het was natuurlijk paasweekend en ze moesten ons onderdeel bestellen in Singapore. Al met al viel Jakarta reuze mee en zijn we na 7 dagen naar Sulawesi gevlogen op zoek naar rust en geen grote stad meer voor ons. Onze eind bestemming waren de Togean Islands, dit was nog een hele onderneming.

' s Nachts zijn we om 0.30 aangekomen in Noord Sulawesi, Menado en onze bus zou de volgende ochtend om 5.00 vertrekken. We hadden al helemaal gepland om een paar uurtjes op het vliegveld te slapen, maar daar kwam al gauw verandering in toen we de ene rat na de andere zagen lopen. En aangezien ik (N) hier helemaal niet tegen kan, hebben we maar besloten om naar de bus terminal te verhuizen. Dit bleek gewoon een dak met een paar bankjes te zijn waar alle buschauffeurs en overig personeel op aan het slapen waren. We hadden ons op een bankje geinstalleerd om hier een paar uurtjes door te halen, tot dat het gigantisch ging stormen en de stroom uit viel. Uiteindelijk waren wij de enigen met een zaklamp en zijn we met een aantal chauffeurs en zwervers gaan wachten tot de storm voorbij was en er weer electriciteit was. Toen de bus na een flinke vertraging eindelijk volgepropt vertrok, konden we eindelijk genieten van het mooie groene landschap. Al gauw bleek waarom dit zo groen was, want weer begon het te regenen!

Gorontalo was het havenstadje vanaf waar je de boot (staal 1x p/w en hout 1x p/w) naar de eilanden vertrekt. Gelukkig was het voor ons de stalen boot en toen we in de haven aankwamen waren blij om te horen dat de boot op de foto niet onze boot was! Ok het enige verschil waren de roestplekken...........we hebben een matras geregeld en zijn op het dak gaan liggen waar we 's nachts heerlijk onder de sterren hemel hebben geslapen. Je moet natuurlijk niet te veel nadenken over alle horror ferry verhalen in Indonesia, maar we hebben de 13 uur overleefd. Gelukkig zagen we 's ochtends pas dat de reddingsloepen 1.5 jaar geleden gecontroleerd hadden moeten worden!

We waren van plan om maar 3 nachten in het Lestari guesthouse op Kadidiri te blijven, maar dit zijn er uiteindelijk 8 geworden. Het is het enige guesthouse gerund door een lokale familie, je wordt gewoon meegenomen in hun dagelijkse activiteiten. Vader en zoon gaan dagelijks vissen en nemen je dan ook mee om lunch en diner te vangen. We hebben dagelijks nieuwe stranden en stukken rif ontdekt en we hebben uren snorkelend doorgebracht. We zijn zo verwend met het mooie koraal en alle vissen die we zien; octopussen, crocodilefish, cuttlefish (sepia), parotfish, blue fin tuna, barracuda, mackarel, en nog veel meer. Ook zijn we meegenomen naar een lokale bruiloft, het enige verschil met een marokkaanse bruiloft is dat de een na de andere gast achter de microfoon beland en gaat zingen. Serieus, Indonesische mensen hebben echt gevoel voor zang. Ze zijn autodidactisch en we zijn er geen een tegen gekomen die vals zingt. Jane, dit verklaart een hoop van het Patty talent!

Tijdens onze bootrit terug naar het vaste land werden we aangenaam verrast met een afscheidsshow door de familie dolfijn. Zeker 50 a 60 stuks die voor de boot hun kunstjes deden en zelfs met onze boot meezwommen. Zelfs de kapitein was verrast, het is lang geleden dat ze zo veel dolfijnen hadden gezien.

Een aantal van de familie leden van het guesthouse moesten naar de grote stad, we zijn het eerste stuk met hun meegereden van Ampana naar Poso. Toen we 's avonds aankwamen wilden ze niet dat wij een guesthouse gingen zoeken, we konden bij hun nicht slapen waar zij ook naartoe gingen. Super lief en gastvrij en we hebben heerlijk geslapen na al dat reizen. 's ochtends om 8.00 vertrok onze bus naar het zuiden, hij zou er 10 uur over doen. Nou we hebben de indonesiers leren kennen en dit zijn er 15 geworden, inclusief 1 lekke band en dan in totaal 3 x stoppen om een band te verwisselen (!), chauffeur die wil lunchen, chauffeur die chatsessies houdt met de mensen onderweg, chauffeur die wil badderen, stortbuien, weggeslagen asfalt door aardverschuivingen, etc. Dus verplicht nog een nacht onderweg doorbrengen omdat de bussen naar onze eindbestemming niet meer gaan.

Maar gister zijn we na een leuke bergroute eindelijk aangekomen. Na 2,5 dag zijn we in Tana Toraja aangekomen. Hier gaan we nu een paar dagen wandelen door de mooie omgeving, die bekend staat om zijn mooie typische architectuur, begrafenisfeesten (zoals Geesje en Mart al aangaven) die we hopen te bezoeken. Daarover in het volgende blog meer

Leuk om al jullie reacties en e-mails te lezen! Angela & Eef, we hebben veel aan jullie gedacht toen we in T, L, C waren, maar zet Indonesie ook maar vast op jullie lijstje! we verheugen ons op Nathalie's komts in China en we gaan er een super leuke tijd van maken.

Ook vanuit de andere kant van de wereld verheugen we ons al op de baby-boom die binnenkort van start gaat..........Keltoum & Hamid, Tessa & Jasper, Elise & Marijn, Daniel & Kim, Hasbia & Ayed, Marzouk & Karima en Brahim & Samira (nog van harte gefeliciteerd!) veel succes met de laatste loodjes!

Dikke x van ons