Trans Mongolian Railway

29 september 2010 - Moskou, Rusland

Dag lieve allemaal,

Inmiddels zijn wij begonnen aan onze terugtocht richting Europa met de Trans Mongolian Railway, de treinroute van Beijing naar Moscow die ongeveer 7900 km lang is. Het is niet een specifieke trein die je neemt, maar het is de route die je neemt. Aangezien wij genoeg tijd hadden, hebben wij de lokale trein van Beijing naar Erlian genomen, waar we de Chinees/Mongoolse grens per jeep zijn overgegaan. Het is een echt handelsstadje, dus echt van alles wordt er de grens mee overgenomen. De enige manier om de grens over te steken is per jeep, dus je raad het al hoe vol deze zitten met mensen en handelswaar. Na 2 uurtjes waren we in Mongolia en konden nog net de avond trein naar Ulaan Batar (UB) halen. Het waren allemaal open coupés, ook weer volgepropt met handelswaar. 18 uur lang hebben we ons kostelijk vermaakt met alle nieuwe indrukken van een nieuwe cultuur om ons heen en een geweldig uitzicht op het begin van de Gobi woestijn waar de trein doorheen boemelt.

We hadden nog een paar dagen voordat R&C aan zouden komen, dus wat gerelaxed (alsof we dat nog niet genoeg hadden gedaan in Beijing) en wat voorwerk gedaan m.b.t. ons tripje. Donderdag om 6.00 's ochtends R&C van de trein opgehaald, leuk weerzien, alsof het nooit 9 maanden geleden was! Uiteindelijk besloten om een 18 daagse tour te doen door Central Mongolia en de Gobi woestijn. We hadden een dagje om even te acclimatiseren, was te doen en wat inkopen te doen aangezien we wel semi-voorbereid onze trip in moesten gaan. De weersverwachting was kou, sneeuw, misschien 18 dagen geen mogelijkheid om te douchen en wat reserve eten inslaan, mochten we nou echt overal alleen maar (yak) vlees voorgeschoteld krijgen. Even korte toelichting op Mongolie, buiten UB leven hier de nomaden in hun gers (ronde tenten) samen met hun vee (paarden, yaks, kamelen, geiten, schapen) hier maken ze dus ook vrijwel al hun eten van. Vlees zit echt in alles, ze gebruiken de melk van de merries/yaks/kamelen om te drinken of maken hier een soort van zure kaas van. Dus veel variatie is er niet. Groenten kunnen bijna niet verbouwd worden, dus zijn veel duurder.

Heerlijk het vooruitzicht van 18 dagen je laten leiden, niks doen alleen maar genieten. We hadden een guide, Khisge, die vloeiend engels sprak en tevens onze kok was; 18 dagen lang stond er 3x per dag een vers bereide maaltijd voor ons klaar. Gelukkig begreep ze onze wensen en hadden we perfect eten, dagelijks groenten Wat een luxe! Dan onze driver, Uulzi, sprak 10 woorden engels maar was ook super relaxed. Grootste fan van het Shakira WK nummer; 'waka waka e e' hoorden we hem de hele dag door zingen of had hij op zijn hardst aanstaan in zijn sovjet busje waar hij ons 3600 km, al hobbelend op ongeasfalteerde wegen, mee door Mongolie heeft gereden. Je raad al welk nummer wij nu continue in ons hoofd hebben zitten!

In een woord Mongolie was geweldig! Dat hebben jullie ons al vaker horen zeggen, maar dit was echt weer heel anders. We kunnen niet zeggen wat we het mooiste vonden, want alles was bijzonder op zijn eigen manier. Je moet je voorstellen dat je in een super mooi landschap rijdt, waar je het gevoel hebt als enige auto te rijden omdat je bijna geen tegenliggers tegen komt. Af en toe zie je ergens een groepje gers staan, waar dus een nomaden familie woont. Kuddes wilde paarden die midden in het landschap staan te grazen, een kudde yaks die de weg verspert, tientallen kamelen die je in het wild ziet waggelen. Het is zo mooi om al deze dieren gewoon vrij in de natuur te zien lopen.

We zijn begonnen in het Khustain National Park, waar nog een klein groepje Przewalski paarden in het wild leeft, dit is de voorouder van alle paarden en komen dus oorspronkelijk uit Mongolie. We hadden geluk op het laatste moment zagen we ze hoog op de berg, we zijn uitgestapt en hebben de klim naar boven gemaakt om ze van dichtbij te zien. Diezelfde dag zijn we getrakteerd op een show van zeker 50 gieren die over ons heen vlogen, met een flinke spanwijdte. Dit soort dingen zie je echt alleen maar op National Geographic, nu sta je er midden in! Het stond hoog op ons lijstje om een trekking per paard te maken, dus toen we bij White Lake kwamen zijn we eerst maar een dagje op een paard gegaan om te wennen. Ik was eigenlijk de enige angsthaas, Carmen heeft jaren lang ervaring en Rai & Bouz hadden ook geen ervaring, maar die hadden er wel zin in. Het was super koud, heeft gewoon gevroren, dus met al onze kleding over elkaar aan en nog een Mongoolse dill (jas) die we van de familie leenden zijn we op pad gegaan naar the yellow dog cave. Al gauw voelde iedereen zich een met het paard en hebben we een paar uur rond en om het meer gereden. We waren blij met deze ervaring, zijn we klaar voor onze 3-daags trekking te paard.

We hebben in totaal maar 4 nachten in een tentje geslapen, omdat het te koud was om te camperen. De nomaden families hadden een ger waar we in konden slapen, nadat we waren uitgenodigd om een kommetje milktea, yakmelk of merriemelk te drinken. Carmen en Bouz waren de helden, die hebben alles geproefd maar Rai en ik hebben vriendelijk afgeslagen. De ger heeft een houtkacheltje in het midden, dus om jezelf warm te houden moesten we hier de hele dag door stoken. Het camperen in tentjes is hier zo relaxed, je zoekt een mooie plek uit, zet de tent op, zoekt wat hout en maakt een kampvuur. Het is heerlijk, vrijheid! Als je 's nachts in je tentje ligt onder de heldere sterrenhemel val je zo in slaap. Tenzij je Bouz heet.......Stel je voor de dronken Mongolen (they love vodka) rijden 's nachts terug naar hun ger, geen licht, geen weg die ze moeten volgen, en besluiten ineens over de vlakte te racen waar onze tentjes staan........Of je hoort tig wolven 's nachts huilen, alle honden in de wijde omgeving blaffen mee en dan hoor je dieren die langs je tent lopen en een veulen begint te huilen...... Tsja Bouz heeft niet al te lekker geslapen in de tentjes, omdat je elke nacht wolven hoorde. Maargoed dit is ook weer een ervaring!

Na een paar dagen kwamen we bij de familie die ons zou voorzien van paarden, waar we de volgende ochtend mee zouden vertrekken. Het was echt de wilde natuur in van de 8-lake area, onze bagage, tenten en voedsel werden door een apart paard gedragen. Het weer was geweldig, ze hadden hier sneeuw/regen voorspeld maar we hebben overdag echt zonder jas kunnen rijden. De eerste nacht hebben we geslapen bij een nomaden familie. Inmiddels was iedereen goed aan zijn eigen paard gewend en hebben we een geweldige tocht kunnen maken. We zijn over mooie vlaktes gegaan, de bossen in, bergen en rotsen beklommen, door moeras, etc. Je kunt je voorstellen dat dit echt een super mooie ervaring is om te leren paardrijden. Ik was over mijn angsten heen, Bouz had zijn paardje 'Beno' onder controle, Rai was zijn paard flink aan het opvoeren en Carmen lekker relaxed as usual. Op de eerste dag waren we lekker stapvoets aan het rijden, toen mijn paard ineens erge jeuk kreeg en besloot om te gaan liggen rollen, met mij nog op zijn rug. Dat was even schrikken, heb mijn been gauw onder hem vandaan getrokken, tot 10 geteld en toen Mr klaar was maar weer op zijn rug gaan zitten. Ok dat heb ik weer! Op de laatste dag was het iets minder relaxed, toen wij via rotsen een berg beklommen brak de singel van mijn zadel en maakte ik een flinke klap op de rotsen. Gelukkig gingen we stapvoets, ik had niet willen weten wat er anders was gebeurd. Gelukkig niks ernstig zo in the middle of nowhere, alleen stevige kneuzingen maar die gaan langzaam aan wel weer over. Ben wel weer op het paard gegaan, zag mijzelf niet nog een paar uur lopen en de rest verder rijden. We hebben een super mooie rit gemaakt, deze geweldige ervaring zorgde er wel voor dat wij niet heel erg enthousiast waren over de kamelentrekking die wij een paar dagen later hadden. Dit ging toch echt veel te langzaam, dan maar niet te spreken over de lekkere geur van de kamelen. Je gaat natuurlijk ook een beetje naar die beesten ruiken, dus je wilt niet weten hoe wij roken. Douches zijn erg schaars, we hadden ons er al op voorbereid waarschijnlijk 18 dagen niet te kunnen douchen, viel mee, na 9 dagen konden we in een dorpje in een openbare douche genieten van een heerlijke douche! Wat een luxe!

De 18 dagen zijn voorbij gevlogen, de dag nadat wij terug waren in UB hebben wij afscheid genomen van R&C en de trein naar Irkutsk, Siberie gepakt. De reis ging redelijk snel, 2 nachtjes in de trein 10 uur stil staan op het peron i.v.m. douane formaliteiten en we zaten in Rusland. We deelden de coupe met een Duitse jongen en een Mongoolse vrouw, die haar kleinzoon naar Irkutsk bracht omdat hij daar naar school ging. Ze zorgde goed voor ons, we werden meteen getrakteerd op Buuz, mongoolse gevulde broodjes. Eenmaal in Irkutsk zijn wij naar het Baikalmeer gegaan, dit is het grootste zoetwater meer ter wereld, we hebben hier niet heel veel bijzonders gedaan behalve relaxen. Genieten van de zon, de kou en de omul, gerookte zalmsoort die alleen maar in dit meer leeft. Na 2 nachtjes hebben we deel 3 van de trein gedaan, Irkutsk-Moscow. We hebben 3 nachten/4 dagen in de trein doorgebracht. We hadden flink eten ingeslagen om de dagen door te komen, maar ook hier hadden we weer een 'russische moeder' die voor ons zorgde. We deelden de coupe met een russische die docent Frans is aan de Universiteit van Irkutsk. Deze keer konden we goed communiceren, ze wist ons veel over de omgeving en rusland te vertellen. Af en toe kletste ze een beetje te veel en was ik jaloers op Bouz dat hij niet met haar kon communiceren. Maar super lief, ze heeft ons voorzien van eten, continue, het hield niet op. We voelden ons echt ongezond in de trein, je kunt je amper bewegen en dat zijn we niet echt gewend. Maargoed, het was een geslaagde manier om weer richting Europa te komen. Hadden we in Irkutsk nog sneeuw op de laatste dag, na de Ural werden we warm onthaald door de regen. Inmiddels zitten we in Moscow en het regent nog steeds!!!

Ok jullie begrijpen vast al dat onze reis bijna ten einde is gekomen, 2 nachten Moscow en dan vliegen we morgen weer terug naar Dusseldorf. We hebben genoten van de afgelopen 10 maanden en hopen dat we ooit weer zo'n mooie kans krijgen om een lange reis te maken. Eerst maar even een baan zoeken, hahaha!

Nou iedereen tot gauw!

Liefs van ons

 

Foto’s

5 Reacties

  1. Rein en Janny:
    29 september 2010
    Dag Najat en Bouz,
    Wat een geweldige ervaringen toch weer! We lezen met zoveel plezier jullie verslagen. Wat zal dit een ongelofelijke verrijking van jullie leven zijn. Dat nemen ze jullie nooit meer af!
    Suc6 met de laatste "stappen"!
    Rein en Janny
  2. Mounia Lemouesset:
    29 september 2010
    Tomorrow Tomorrow I Love You Tomorrow....Tomorrowwwww.....
    .....and I always willll..................!!!


    JIPPIE nog 1 nachtje slapen en dan...... (zegt mama tegen haar Kids ;-))
  3. sarah:
    29 september 2010
    hee jongens
    weer bijna terug he?
    leuk voor ons jammer
    voor jullie iik hoop dat het leuk was
    en datr jullie veel te vertellen hebben
    ik mis jullie (L)
    we maken er een gezellige dag van als jullie terug
    zijn en o ja ik heb het paard verhaal al gehoord
    doei doei kuzziez saartje het bruggertje
  4. Jasper & Tessa:
    29 september 2010
    JIHOEEE Senna wil jullie zo graag leren kennen:)
  5. Renske:
    9 oktober 2010
    Hallo wereldtrotters,
    Prachtige verhalen en foto's !
    Veel succes met het verwerken van zoveel ervaringen in de afgelopen 10 maanden en hopelijk zijn jullie inmiddels al weer gewend aan ons gezellige Holland !
    Tot gauw,
    Renske